Bartoszyce: opowieść z Nizin Sępopolskich

Lech Darski/CC BY-SA 3.0 DEED/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/

Bartoszyce, dawniej znane jako Barsztyn, to miasto na Nizinie Sępopolskiej, które łączy w sobie wpływy polskie, niemieckie i bałtyckie.

REKLAMA

wiadomości

miasto

na sygnale

komunikacja

kultura

zdrowie

nieruchomości

biznes

Tego szukamy w Bartoszycach

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Bartoszyce, praca Bartoszyce, pogoda Bartoszyce, Mechaniak Bartoszyce, spotted Bartoszyce, busy Bartoszyce Olsztyn.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Bartoszycach, tutaj możesz przeczytać kilka słów o ich historii.

W 1326 r. Bartoszyce zostały założone pod nazwą Rosenthal na obszarze zamieszkanym przez pruskie plemię Bartów. Chociaż pierwszy zamek krzyżacki miał być wzniesiony już w 1240 r., ślady pradawnych mieszkańców ukazują się w postaci średniowiecznych posągów, prawdopodobnie przedstawiających pogańskie bóstwa, znane jako „Bartki” – Bartel i Gustebald. Te posągi obecnie znajdują się przy skrzyżowaniu ul. Bohaterów Warszawy i Marii Curie-Skłodowskiej. Przedkrzyżacka historia miasta jest również ukryta w niemieckiej nazwie - Bartenstein („Kamień Bartów”).

Zamek właściwy został wzniesiony w 1326 r. przez komtura Dytrycha von Altenburg. Wokół zamku powstała osada,zasiedlona przez kolonistów z Hesji lub Brandenburgii. W 1332 r. wielki mistrz Luther von Braunschweig nadał miastu prawo chełmińskie. W kolejnych latach populacja zwiększała się dzięki napływowi mieszkańców z Mazowsza.

Już w średniowieczu Bartoszyce nabrały cech miasta otoczonego murami (1359 r.), posiadającego wszystkie typowe elementy miejskie, takie jak ratusz, rada miejska, oraz system cechowy. Jeszcze w XIV wieku powstały bramy, takie jak: Królewiecka, Sąteczeńska (Młyńska) i Lidzbarska.

W okresie przejścia do czasów nowożytnych Bartoszyce stanowiły jedno z największych miast Prus Książęcych, czerpiąc zyski głównie z handlu z Polską. Szczególnie udane okazały się lata XVI i XVII, gdy prowadzono tu rozległy handel zbożem, futrami, drewnem, chmielem i bursztynem. W 1656 r. odbył się tu zjazd króla szwedzkiego Gustawa Adolfa z elektorem brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem, a w 1661 r. obradował Sejm Pruski. Jednakże upadek Rzeczypospolitej i związany z nim kryzys gospodarczy przyczyniły się do spadku znaczenia Bartoszyc jako „drugiego miasta Prus Książęcych”. W latach 1788 i 1850 miasto doświadczyło znacznych zniszczeń w wyniku dużych pożarów.

W kwietniu 1807 r. w Bartoszycach miało miejsce spotkanie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III i cara Rosji Aleksandra I, podczas którego podpisano traktat sojuszniczy przeciwko Napoleonowi. Dużym impulsem rozwojowym stało się rozwinięcie sieci kolejowej z liniami prowadzącymi do Królewca (1866), Kętrzyna (1867), Postehnen (1911) i Szwarun (1916). Pod koniec XIX wieku Bartoszyce miały już gimnazjum, 7 jarmarków oraz stację pocztową na trasie Królewiec-Korsze. W 1902 r. siedzibę starostwa przeniesiono tu z Frydlandu, umieszczając ją w neogotyckim gmachu, zastępując dawnego zamku krzyżackiego.

W 1939 r. Bartoszyce liczyły 11 268 mieszkańców, jednak pod koniec epoki wschodniopruskiej, miasto miało charakter głównie urzędniczo-wojskowy z istniejącym garnizonem. W czasie walk w styczniu i lutym 1945 r. mimo strat wynoszących 50% Bartoszyce nie zostały całkowicie zniszczone. Po wojnie ludność niemiecką wysiedlono, zastępując ją Polakami i Ukraińcami. W 1946 r. utworzono powiat bartoszycki.